Gra w znaczki

Dlaczego Gra ze Znaczkami?

Marie Montessori, która stworzyła tę pomoc, początkowo używała znaczków z listów. Dlatego nawet teraz nazywamy tę pomoc Grą ze Znaczkami, a poszczególne elementy to znaczki.

Materiał:

Drewniane pudełko podzielone na sześć części zawiera kolorowe drewniane kwadraty o wymiarach 2 x 2 cm, na których białymi cyframi są napisane: 1 na zielonych, 10 na niebieskich, 100 na czerwonych, 1000 na zielonych, a także figurki i kółka w tych samych kolorach.

(Będziemy potrzebować: siatki, papieru, ołówka, gumki, małej linijki, Małego zestawu liczb 1-9000, Wstępnego zestawu złotego perłowego materiału.)

Bezpośrednim celem pracy z Grą ze Znaczkami jest powtórzenie pracy z Złotym Perłowym Materiałem. Dziecko powtarza proces wszystkich operacji. Materiał jest bardziej abstrakcyjny, ponieważ znaczki mają taki sam rozmiar, ale kolor nadal wskazuje na związek z kartami ze Złotego Perłowego Materiału.

Dziecko już zna zera: 10 ma jedno zero, 100 dwa, 1000 trzy. Dziecko może pracować samodzielnie od początku do końca. To nie jest ćwiczenie grupowe. Gra ze Znaczkami ma na celu pokazanie dziecku, jak zapisuje się operacje.

Uwaga dziecka może być skierowana na kontrolę błędu, aby wynik był prawidłowy. Jednak my wyniku nie sprawdzamy i nie zwracamy uwagi dziecka na błąd.

Dziecko uczy się pisać liczby. Ich czytanie może być dla niego nudne, więc go do tego nie zmuszamy.

Pomoc jest odpowiednia dla dziecka w wieku 4,5-5 lat, które już pracowało z Złotym Perłowym Materiałem.

Praca z pomocą:

Wprowadzenie – porównanie z perłowym materiałem (1. dzień):

Poprosimy dziecko, aby przyniosło grę ze znaczkami do stolika. My przyniesiemy mały zestaw liczb.

Następnie poprosimy dziecko, aby rozłożyło karty z liczbami od 1 do 9000 pod pudełkiem. Podkreślimy, że te liczby już zna. Zna także złoty perłowy materiał, więc poprosimy, aby przyniosło wstępny tacy. Weźmiemy jeden koralik i poprosimy dziecko, aby powiedziało, jak nazywamy ten koralik. „Jedynka”, odpowie dziecko. Położymy koralik pod tacą, pod miseczkę (bliżej siebie), w której się znajdował. Następnie weźmiemy kartę z numerem jeden. „Tę liczbę już znasz”, powiemy dziecku. Położymy liczbę pod koralik, zostawiając między nimi odstęp.

Nazwiemy Grę ze Znaczkami i wyjmiemy z pudełka zielony kwadrat z numerem jeden. Ten znaczek umieścimy między koralikiem a kartą z numerem. Zapytamy dziecko, jaki kolor ma znaczek. Dziecko odpowie, że zielony. Zapytamy je również, jaki kolor ma numer jeden pod znaczkiem - również zielony.

W ten sam sposób kontynuujemy z dziesiątkami, setkami i tysiącami.

Uwaga: Dziecko otrzymuje wrażenia sensoryczne ze złotego perłowego materiału. Znaczki pomagają dziecku orientować się nie tylko według liczby zer, ale także według koloru, który jest taki sam jak kolor liczby. Poza tym mają ten sam rozmiar.

Ćwiczenia:

Wyjmujemy dwie zielone znaczki i pytamy, ile ich jest. Dziecko odpowie: „Dwie jedynki”. Wyjmujemy trzy niebieskie znaczki i pytamy, ile ich jest? Dziecko odpowie „Trzy dziesiątki”. Kontynuujemy dalej (na przykład sześć setek i trzy tysiące...).

Poprosimy dziecko, aby położyło karty z cyframi nad znaczkami. Robimy to, aby były w jednym rzędzie.

Tworzymy kilka przykładów, a dziecko tworzy swoje kombinacje.

Druga część wprowadzenia - pisanie liczb (prezentujemy następnego dnia):

Będziemy potrzebować paska krateczkowanego papieru, najlepiej 2 x 2 cm, szerokości pięciu krat (możemy również narysować).

Już nie potrzebujemy pereł, tylko mały zestaw liczb. Są rozmieszczone po lewej stronie stołu. Gra ze znaczkami jest po prawej.

„Dzisiaj chciałabym ci pokazać, jak te liczby piszemy.” Weźmiemy liczby: 1, 10, 100, 1000 i ułożymy je przed sobą na stoliku (od prawej do lewej). Dziecko położy pod każdą liczbę odpowiedni znaczek. Złożymy liczby (zrobimy magię - położymy jedną liczbę na drugą i przesuniemy je w prawo), położymy je z powrotem i zbliżymy do siebie znaczki. Powiemy dziecku, aby napisało liczbę. Ponieważ jednak nie widać zer, wysuniemy jedynkę i położymy ją trochę w prawo nad kartami, pod nią położymy dziesiątkę, tak aby zero było pod jedynką. To możemy powiedzieć na głos.

Przy setce są dwie czerwone zera pod dziesiątką. W końcu przesuniemy tysiąc pod setkę.

Zapytamy dziecko, jaki kolor ma liczba 1 (zielony), napiszemy ją zieloną kredką w prawym górnym rogu.

Zapytamy, jaki kolor ma liczba 10 (niebieski). Dalej zapytamy, ile ma zer (jedno). Napiszemy niebieską kredką 0 w rzędzie niżej po prawej i powiemy dziecku, że zero dziesiątki jest dokładnie pod zieloną cyfrą jedna. Po lewej od niego w sąsiednim kwadracie napiszemy jedynkę dla jednej dziesiątki.

Weźmiemy czerwoną kredkę, zapytamy, ile setka ma zer (dwa). Te dwie zera są dokładnie pod dziesiątką. Napiszemy je tak, aby jedno zero było pod zerem dziesiątki, drugie zero pod jedynką dziesiątki. Następnie napiszemy jedynkę, abyśmy mieli jedną setkę. Tak samo kontynuujemy z tysiącem. Powiemy dziecku, że napiszemy jedno zero, drugie zero i trzecie zero pod jedynką setki i jedynkę dla tysiąca.

Zwrócimy uwagę dziecka, że gdy pracowaliśmy ze złotym perłowym materiałem, przesuwaliśmy liczby, teraz jednak będziemy liczby układać na sobie. Jedynka jednostkowa skoczy na zero dziesiątki, mają wspólny prawy brzeg, dziesiątka skoczy na dwie zera setki, setka skoczy na zera tysiąca.

Zawsze gdy napiszemy tę liczbę, zaczniemy od tysięcy. Na następny rząd napiszemy każdą liczbę odpowiednim

kolorem (zielonym dla jednostek, niebieskim dla dziesiątek, czerwonym dla setek, zielonym dla tysięcy).

Przeczytamy liczbę poprawnie: „Tysiąc sto jedenasta”. (Nie ma znaczenia, czy najpierw ją napiszemy, a potem przeczytamy, czy odwrotnie.)

Położymy złożoną liczbę z powrotem nad znaczkami.

Napiszemy liczbę, dziecko może ją ułożyć z kart, dołożyć do niej znaczki. Lub odwrotnie: dziecko ułoży pewną ilość znaczków, dołoży do nich liczby, a my napiszemy właściwą liczbę. Po kilku takich przykładach powiemy dziecku, że już nie potrzebujemy kart. My lub dziecko możemy napisać liczbę i ułożyć właściwą ilość znaczków bez kart. Robimy to także odwrotnie. Dziecko ułoży pewną ilość znaczków i napisze właściwą liczbę. Nie potrzebujemy kolorowych kredek, aby napisać liczbę. „Pokażę ci, jak napiszemy liczbę ołówkiem”, powiemy dziecku.

Użyjemy ostatniej liczby, którą dziecko ma na swoim papierze, i zapytamy je, czy mogę ją napisać na swoim papierze ołówkiem. Tutaj chcemy, aby dziecko je przeczytało. Od teraz dziecko pisze liczby tylko zwykłym ołówkiem i czyta je.

Uwaga: Dziecko może ozdobić ramkę. Ramka, którą dziecko ozdobi, pokazuje, że praca jest ważna i warto ją ozdobić.

Cztery operacje - główna część (następny dzień):

Materiał:

Musimy stworzyć książeczkę lub arkusz papieru z narysowanymi ramkami na pisanie liczb. Bez nich dziecku byłoby trudniej pisać cyfry jedna pod drugą. Na książeczkach do liczenia jest na górze narysowany czerwony kwadrat - pełny w przypadku z góry przewidzianych przykładów statycznych. Konturowy w przypadku dynamicznych przykładów, które wymyśli samo dziecko.

Do książeczki wpiszemy liczbę ołówkiem, a dziecko ją przeczyta. Poprosimy dziecko, aby ułożyło znaczki do tej liczby.

„Chciałabym dodawać. Powiesz mi, co to jest?” Dziecko odpowie, że to znaczy coś ze sobą łączyć. „Na to mamy specjalne znaczki.” Napiszemy je. „Możemy to nazwać plusem.” Następnie wpiszemy drugą liczbę do książeczki, dziecko ją przeczyta, a następnie umieścimy ołówek pod znaczkami pierwszej liczby, a dziecko ułoży pod nim znaczki z drugiej liczby. „Pokażę ci, jak łączymy znaczki.” Wyjmiemy ołówek, odłożymy go na tackę i palcem wskażemy, jak przesuwamy znaczki od dołu do góry - zaczniemy od jednostek, kontynuując dziesiątkami, setkami, tysiącami. „Teraz pokażę ci, jak je policzymy.” Zaczniemy od jednostek. Podczas liczenia zawsze delikatnie przesuwamy dolny znaczek w dół. Wynik wpiszemy pod jednostki w książeczce. Tak samo będziemy kontynuować dalej. Wynik podkreślimy dwukrotnie.

Dynamiczne dodawanie:

Procedura jest taka sama jak w przypadku statycznego dodawania. Liczymy według zasady 10 i stop. Liczymy od dołu. Odejmę dziesięć z jednej kategorii i zamienię je na znaczek o jedną wyższą.

Statyczne odejmowanie:

Wpiszemy liczbę: 8473, poproszę dziecko, aby ułożyło znaczki.

„Dziś chciałabym odejmować. Wiesz, co to znaczy?” Dziecko odpowie: „To znaczy zabrać coś lub dać coś komuś.” Na to również mamy znaczek. Napiszemy go i powiemy: „Minus.”

Zastanowimy się, ile chcemy zabrać...wpiszemy liczbę tak, aby była statyczna, np. 2212.

Ułożymy dolne liczby. Przesuniemy pudełko w prawo i powiemy: „Pokażę ci, jak zabieramy znaczki.” Zacznijmy od jednostek i przesuwajmy je w górę według dolnej liczby, jednocześnie licząc: jeden, dwa... Następnie dziesiątki, setki, tysiące. Na dolnym brzegu są liczby, które tworzą wynik. Wpiszemy go do książeczki, zaczynając od jednostek.

Dynamiczne odejmowanie:

Jest takie samo jak statyczne, ale musimy zamienić jeden znaczek na 10 znaczków z niższej kategorii.

Statyczne mnożenie:

Wpiszemy liczbę 3213. Użyjemy tylko liczb: 1-3, 10-30, 100-300, 1000-3000. (Na początku wynik musi pozostać statyczny.)

„Dziś chciałabym mnożyć. Wiesz, co to jest?” Dziecko odpowie, że to specjalne dodawanie lub kiedy bierzemy tę samą ilość kilka razy. „Na to mamy specjalne znaczki.” Wpiszemy je do książeczki. Wskażemy na liczbę: „Chcę tę ilość trzy razy.” Wpiszemy do książeczki trójkę. Zrobimy pod trójką linię. Ułożymy liczbę i powiemy: „Raz”. „Chciałabym ułożyć liczbę jeszcze raz”, umieścimy pod pierwszą liczbą ołówek. Kiedy ułożymy drugą liczbę, powiemy, że potrzebujemy liczby jeszcze raz i przesuniemy ołówek pod drugą liczbę. Z kolejnymi takimi samymi liczbami może pomóc dziecko.

„Teraz chcę policzyć, ile to jest. Tutaj mam liczbę raz, tutaj drugi raz i tutaj trzeci raz”, powtórzymy.

Wyjmiemy ołówek, a znaczki połączymy - naciskając palcem na kolumny znaczków od dołu do góry. Powstaną połączone kolumny. Lub zapytamy dziecko, czy wie, jak łączymy znaczki. Dziecko to już zna z dodawania i może to zrobić.

Teraz chcemy wiedzieć, ile to jest. Policzymy jednostki (od dołu) i pokażemy, gdzie zaczniemy pisać wynik pod liczbami w książeczce. Napiszemy na prawo liczbę dziewięć, a dziecko może napisać resztę.

Dynamiczne mnożenie:

Jest takie samo jak statyczne, ale zmienia kategorie jak przy dodawaniu.

Ćwiczenia:

Dziecko wymyśla swoje przykłady.

Statyczne dzielenie:

Wpiszemy liczbę: np. 6939. Dziecko ułoży znaczki.

Dziecku powiemy, że dziś chcemy dzielić. Zapytamy, co to znaczy. Dziecko wyjaśni, że dzielenie oznacza, gdy dajemy wszystkim równo, czyli każdy dostaje równą część. „Na to mamy znaczek.” Napiszemy znak dzielenia.

„Chcę

wiedzieć, ile każde dziecko dostanie.” Najpierw muszę napisać jeszcze jeden znak. Nazywa się równa się. Napiszemy go.

„Dziś nie będę dzielić dzieciom, jak robiliśmy to z perłami, będę dawać znaczki zielonym figurkom.” (Dzielę trzem dzieciom, trójka to jednostki. Dlatego potrzebuję zielonych figur.)

Postawimy figurki obok siebie i zostawimy między nimi miejsce.

„Pamiętasz, od czego zaczynaliśmy, gdy dzieliliśmy perłowy materiał?” Dziecko odpowie: „Od tysięcy.” Przesuniemy więc jeden tysiąc do pierwszej figurki, tysiąc do drugiej figurki i do trzeciej figurki. Bez mówienia. „Mam jeszcze tysiące i mogę dać każdemu jeszcze po jednym. Czy wszyscy mają równo?” Dziecko powie, że tak.

Mamy setki, damy każdemu po setce i kolejną setkę, a następnie jeszcze jedną. Następnie zapytamy: „Czy wszyscy mają równo?” I tak dalej z dziesiątkami, z jednostkami.

Wszyscy mają równo, więc możemy spojrzeć na jedną figurkę i napisać wynik. „Zaczniemy pisać liczbę od tysięcy”, powiemy dziecku. (To przygotowanie do pisemnego dzielenia.) Przeczytamy wynik.

Ćwiczenia:

Dziecko pracuje z wydrukowanymi przykładami.

Dynamiczne dzielenie:

Przykład 6942: 3 = 2314

(Gdy chcemy mieć liczbę na dynamiczne dzielenie, dodajemy lub odejmujemy jedną liczbę od liczby statycznej.)

Ćwiczenia:

Dziecko pisze swoje liczby.

Dzielenie przez dwanaście:

Dzielimy jak z perłowym materiałem. Przypomnimy dziecku, jak grupa 10 dzieci miała swojego przedstawiciela plus mieliśmy dwójkę dzieci jednostkowych. Powiemy mu, że teraz chcemy również dzielić przez dwanaście.

3432: 12 = ? Napiszemy przykład

„Przedstawiciel dziesiątek miał niebieską kokardkę, teraz wezmę niebieską figurkę.”

„Przedstawiciele jednostek mieli zielone kokardki. Użyję dwóch zielonych figur.”

Po lewej stronie ułożymy ze znaczków liczbę. Każda figurka dostanie równo. Jednostki dostaną 100, a przedstawiciel dziesiątek dostanie tysiąc, potem dostaną kolejne setki i tysiąc. „Teraz chcę się podzielić o swoją ostatnią tysiącówkę, ale nie mam dla każdego. Przemienię ją więc na setki.” (Ważne jest, aby dać dziecku przestrzeń, jak to zrobić)

Dzielenie z liczbą, w której jest zero:

Na przykład dzielnik 102. Nie mamy figurki dla liczby 0, ale zastępcę niebieskiej figurki - małe koło w tym samym kolorze, które przypomina nam, że nawet jeśli w liczbie jest zero, miejsce jest zajęte (na przykład dla dziesiątek). Będę więc miał jedną czerwoną figurkę, niebieskie koło i dwie zielone figurki. Zastępca dziesiątek (koło) nic nie dostanie.

Ćwiczenia:

Dziecko pisze swoje własne przykłady.

Inne przykłady bez reszty, na przykład 2424:12=202

Przykłady ze resztą, na przykład 2432:12=202, reszta 8.